dat geeft ons rust

Hoe lang wonen jullie hier al?
Peter: Ik ongeveer 20 jaar.
Annie: En ik ondertussen pakweg 14 jaar.

Zijn jullie hier graag?
Annie: Ja, wij wonen hier graag. We zijn gelukkig getrouwd en we hebben een goed team begeleiders om ons te helpen en ondersteunen. Het systeem met een aandachtsbegeleider en een team om op te steunen geeft ons rust. We kunnen daarnaast ook terecht bij de sociale dienst en bij de hoofdbegeleider als het gaat om financiële vragen of problemen en zorgen die onze begeleider niet kan oplossen. Voor elk probleem kunnen we telkens wel bij iemand terecht, alles is bespreekbaar en gemakkelijk toegankelijk.

Wat zijn jullie mooiste herinneringen?
Peter: Onze eerste ontmoeting tijdens een barmoment in het ontmoetingscentrum. Annie had toen nog lang haar en ze viel onmiddellijk bij me in de smaak. We praatten heel lang die dag en werden beetje bij beetje verliefd op elkaar. Ik heb Annie in 2001 ten huwelijk gevraagd in de aanwezigheid van onze ouders. Ik was heel erg zenuwachtig. Gelukkig had ik alles goed besproken met de begeleiders zodat alles duidelijk voor me was en de zenuwen eigenlijk niet nodig waren. Vanuit de voorziening was er ook een tolk geregeld om alles te tolken en om me te ondersteunen. De begeleiders moedigden mij aan.
Annie: Onze trouwdag op 8 mei 2004 ligt me nog vers in het geheugen. Broeder Maurice tolkte de mis, de broer van Peter en mijn zus waren onze getuigen. Er waren zeer veel mensen aanwezig en het feest nadien was echt prachtig. De begeleiding had echt veel gedaan om de tafels en de zaal mooi aan te kleden. Het gevoel was onbeschrijfelijk mooi.
Peter: Voor onze tiende huwelijksverjaardag verraste ik Annie met een weekendje Oostende en een feest. Mijn aandachtsbegeleider hielp me om alles stap voor stap te regelen. Het was een heleboel werk, maar het resultaat was heel erg leuk! Ik ben wel blij dat ik goede hulp kreeg want alleen zou mij dit nooit gelukt zijn!
Annie: Voor mijn 50ste verjaardag verraste Peter mij ook met een feestje waarbij familie en vrienden waren uitgenodigd. Vooraf was er een kleine mis (in onze mooie kapel) en kreeg ik een laptop van hem cadeau. Ik heb gehoord dat mijn aandachtsbegeleider hier ook een grote hulp in was -- alles uit zoeken om een goeie laptop te kiezen, ik ben hem hier zeer dankbaar voor. Ondertussen leer ik samen met Peter en onze aandachtsbegeleider hoe ik moet werken met de computer. Dit was altijd al een wens van mij. Ik heb ook even computerles gevolgd maar die ging te snel voor mij. Ondertussen kan ik al wel goed werken met Facebook en Skype. Op die manier kan ik mijn sociale contacten onderhouden en via de webcam communiceren in gebaren.

Wat betekent de begeleiding voor jullie?
Peter: De begeleiders ondersteunen ons echt heel goed. In eerste instantie vangt onze aandachtsbegeleider onze zorgen en bedenkingen op en praat hierover met ons. Waar hij kan, lost hij de dingen op en anders stuurt hij een mail of belt naar de persoon die ons verder kan helpen, de sociale dienst of de hoofdbegeleider bijvoorbeeld. Wij hebben ook wekelijks een gesprek met onze aandachtsbegeleider en dit is enorm belangrijk. Hij telefoneert voor ons, volgt doktersafspraken op, luistert naar ons, gaat met ons naar de winkel als het nodig is, regelt allerhande afspraken en biedt ons hulp bij alles wat we naar de toekomst toe nog willen doen of verwezenlijken. Zowel in de kleine als de grote dingen.
Annie: Door de structuur die we aangeboden krijgen leren we zelfstandiger te zijn. Ondertussen hebben we ook al leren wassen en nu leren we stapsgewijs koken. Weliswaar is het onze wens om hier altijd te blijven wonen maar zelfstandigheid leren kan nooit kwaad.

Wat doe jullie voor ontspanning?
Peter: Wij werken allebei nog buitenshuis, dus ontspanning is heel belangrijk voor ons. De begeleiding helpt ons om te zorgen dat we werk en ontspanning goed afwisselen. Dat is nodig om gezond te blijven. Wij wandelen, winkelen, bezoeken vrienden en familie, gaan samen eten (liefst chinees), kijken TV of nemen rust op onze kamer. Ook helpen we in het Home waar we kunnen omdat we dit graag doen. Zo dragen we ook ons steentje bij.
Annie: We gaan ook Ieder jaar twee weken naar zee, naar Blankenberge. En tussendoor ook wel eens voor een dagje. We gaan daar zeer graag naartoe -- hebben daar een vast hotel waar we ons goed voelen en waar ze ons kennen.
Peter: Gaat niet vanzelf hoor! We kunnen dit nu omdat we dit in de loop van de jaren aangeleerd hebben.

Wat betekent Compagnie Emmaüs voor jullie?
Peter: Binnen Compagnie Emmaüs hebben wij twee ruimtes naast elkaar, de ene is onze slaapkamer en de andere onze woonkamer met keukentje. Via een tussendeur kunnen wij gemakkelijk van de ene ruimte naar de andere ruimte. Door deze constructie kunnen we toch ‘op onszelf’ wonen maar hebben we wel direct een begeleider in de buurt mocht dat nodig zijn. Enerzijds wonen we samen maar anderzijds hebben we wel de bescherming van het huis. Voor ons is dit ideaal. We hebben onze privé en kunnen samen genieten van onze avonden, anderzijds krijgen we wel begeleiding bij het dagelijkse leven.   
Annie: Door deze creativiteit is dit voor ons een echte thuis. We voelen ons hier geborgen en beschermd, en kunnen toch ons eigen leven leiden. Wat heeft een mens nog meer nodig? Wat ook typisch is voor Compagnie Emmaüs; iedereen is hier welkom, Emmaüs heeft een warm hart voor iedereen!